زنی مشغول درست کردن تخم مرغ برای صبحانه بود.
ناگهان شوهرش سراسیمه وارد آشپزخانه شد و داد زد: مواظب باش، مواظب باش، یه کم بیشتر کره توش بریز..
وای خدای من، خیلی زیاد درست کردی ... حالا برش گردون ... زود باش.
باید بیشتر کره بریزی ... وای خدای من از کجا باید کره بیشتر بیاریم؟؟ دارن می‌سوزن. مواظب باش. گفتم مواظب باش! هیچ وقت موقع غذا پختن به حرفهای من گوش نمی‌کنی ... هیچ وقت!! برشون گردون! زود باش! دیوونه شدی؟؟؟؟ عقلتو از دست دادی؟؟؟ یادت رفته بهشون نمک بزنی. نمک بزن... نمک.....

زن به او زل زده و ناگهان گفت: خدای بزرگ چه اتفاقی برات افتاده؟! فکر می‌کنی من بلد نیستم یه تخم مرغ ساده درست کنم؟

شوهر به آرامی گفت: فقط می‌خواستم بدونی وقتی دارم رانندگی می‌کنم، چه بلائی سر من میاری

چرا خانم ها مردی رو میخوان که واسه همه شیر باشه و واسه خودشون موش ؟

ادامه مطلب...

برای شاد بودن کافی است مهربانی و صداقت را با ایمان آمیخت . سپس شفقت و دلسوزی و بخشش را به آن اضافه کرد ، کمی دوستی و امید به آن افزود و با محبت آن را گوارا کرد. بار الها ،همواره شادی هایمان را افزون کن.

بگذار سپیده سر زند

چه باک که من بمیرم و شبنم فرو خشکد .

و شبگیر خاموش شود و شباهنگ گنگ گردد .

و مهتاب رنگ بازد و ستاره ی سحری باز گرددد .

و راه کهکشان بسته شود …

بگذار سپیده سر زند و پروانه به سوی آفتاب پر کشد .

مستم و سرمست توام ،
سوخته از دست توام،

سوز مرا ، ساز مرا ،
ساخته ی دست توام

شیفته روی توام ،
روی نما ای صنما

روی تو و قبله من ،
سوخته ای در طربم

مسجد و بتخانه من ،
معبد و میخانه من

دین من و قبله من ،
هاتف رندان توام

مهر تویی ، داد تویی،
حضرت دادار تویی

چیست منم ؟کیست منم؟
محو تماشای توام

کفر نگویم بر تو،
این سخن عشق بود

خالق من ، خدای من،
بنده درگاه توام

اگه چشمات نبودن ، دنیا این رنگی نبود 

 رو لب پرنده ها ، دیگه آهنگی نبود 

 اگه چشمات نبودن ، آسمون آبی نبود
ُگلای یاس ِ سفید ، توی ِ هیچ خوابی نبود

 اگه چشمات نبودن ، شب ِ مهتابی نبود
پشت ِِ اَبرای ِ دلم دیگه آفتابی نبود

 اگه چشمات نبودن ، کی واسم گریه می کرد
دل ِ من وقتی شکست ، به کجا تکیه می کرد

 اگه چشمات نبودن ، کی با من سفر می کرد
واسه جشن ِ ماهیا کی ماهُ خبر می کرد

 اگه چشمات نبودن ، کی ُگلا رو آب می داد
واسه گنجشک دلم کی یه جای خواب می داد

 حالا چشمات با َمَنن که هنوز نفس دارم
جُرأت پر کشیدن از توی قفس دارم

 دیگه چشماتُ نگیر ، که من آزرده بشم
مثل گل تو فصل یخ ، زردُ پژمرده بشم

 تا که چشماتُ دارم شعرای تازه میگم
همش از پنجره ای ، که به روم بازه می گم